The countryhouse is situated in a field northeast of Acrocorinthos rock, the Acropolis of Ancient Corinth. The house is a realization of the desire of a family with three children for a more natural lifestyle, having the opportunity for cultivation and domesticated livestock. The proposal was realized according to the archeological restrictions imposed by the proximity to the ancient monument. Wooden frames, a roof with yellowish clay tiles were combined with coloured plaster. The house is composed by two volumes and an open glass space between them. This open space is a reference to sheltered semi-outdoor spaces (”chagiatia”) of vernacular houses. The chagiati allows sweeping views of the Isthmian plain and the Geraneia mountain to penetrate the house. This space accommodates the daily life of the family. It concentrates the entrance, the dining area, the playing area and simultaneously it leads to the living room, the kitchen, the children’s and parent’s room. Also it contains the staircase leading to the other two levels of the house. The stairs are developed around a bookcase, constructed by the owner himself. Books are accesible from every level.
The chagiati has a bioclimatic function, enhancing the micro-climate of the house. In the winter when sun is low it brings light in and heats the house through the large southern opening. In the summer it gives shade and brings cool air inside.
The rural character of the house defined the selection of materials, in collaboration with the interior designer Katerina Tsirtsi. Rough, durable and easily maintained materials were used: coloured plasters outside, stone, cement mortar for the floors e.t.c.
The topography of the plot is consisted of two horizontal levels with a 5m height difference. This way the lower storey of the house (garage) is accessed from the road through a tunnel. In the lower level of the plot stands a big tree hiding the house from the road. The tree was the starting point for the inhabitation of the field by the family.
♦
Η αγροικία βρίσκεται σ’ ένα κτήμα στους πρόποδες βορειανατολικά του Ακροκορίνθου και υλοποιεί την επιθυμία και την ανάγκη μιας οικογένειας με τρία παιδιά για έναν άλλο τρόπο κατοίκησης εγγύτερα στην φύση, με την δυνατότητα καλλιέργειας και οικόσιτης κτηνοτροφίας. Η αντιμετώπιση αυτή συμφωνούσε με τους περιορισμούς ένταξης στο τοπίο που επέβαλε η ζώνη προστασίας του μνημείου. Ξύλινα κουφώματα και στέγη με κεραμίδια από υποκίτρινο πηλό, που αντιστοιχεί στα παλιότερα τοπικά παραδείγματα, συνδυάστηκαν με χρωμοσοβάδες στο χρώμα του χώματος της περιοχής.
Το σπίτι συντίθεται από δύο κλειστούς όγκους μεταξύ των οποίων αναπτύσσεται ένας διάτρητος χώρος με αναφορά στα τζαμωτά χαγιάτια/λιακωτά των πελοποννησιακών σπιτιών. Το χαγιάτι αφήνει την εκπληκτική θέα στον κάμπο του ισθμού μέχρι τα Γεράνεια Όρη να διαπερνά το σπίτι και συμπυκνώνει όλη την ζωή της οικογένειας. Φιλοξενεί την είσοδο, την τραπεζαρία, τον χώρο παιχνιδιού για τα παιδιά, ενώ ταυτόχρονα κατανέμει τις κινήσεις: προς το καθιστικό και την κουζίνα στο ισόγειο, προς τα παιδικά δωμάτια μισό όροφο πιο πάνω και προς το δωμάτιο των γονιών, έναν μικρότερο χώρο παιχνιδιού και ύπνου μισό όροφο πιο κάτω. Οι κατακόρυφες κινήσεις γίνονται γύρω από μια βιβλιοθήκη -ιδιοκατασκευή του ιδιοκτήτη- που είναι προσβάσιμη από όλα τα επίπεδα.
Το χαγιάτι, έχει -όπως στα παλιά σπίτια- και μια βιοκλιματική λειτουργία. Το χειμώνα, όταν ο ήλιος είναι χαμηλά, ζεσταίνει το χώρο, μέσα από την μεγάλη τζαμαρία προς το νότο, ενώ το καλοκαίρι είναι σκιερό και λόγω της διαμπερότητάς του φέρνει δροσερό αέρα σε όλο το σπίτι, συμβάλλοντας σε ένα καλύτερο μικροκλίμα.
Ο αγροτικός χαρακτήρας του σπιτιού καθόρισε την επιλογή των υλικών που έγινε σε συνεργασία με την διακοσμήτρια Κατερίνα Τσίρτση. Αδρά και τραχιά υλικά, ανθεκτικά και εύκολα συντηρούμενα: χρωμοσοβάδες εξωτερικά, πέτρα, γυψοσοβάδες στους τοίχους και τσιμεντοκονίες στα πατώματα.
Η ιδιαίτερη τομή του οικοπέδου, που αποτελείται από δύο οριζόντια επίπεδα με υψομετρική διαφορά 5 μέτρων, δίνει τη δυνατότητα ισόγειας εισόδου με τούνελ απ΄ τη χαμηλότερη στάθμη στους βοηθητικούς ‘υπόγειους’ χώρους του σπιτιού. Στο χαμηλότερο επίπεδο κυριαρχεί η τεράστια αγραπιδιά που αποκρύπτει το σπίτι από το δρόμο και αποτελούσε, για την οικογένεια, αφετηριακό σημείο της κατοίκησης του κτήματος.
architects: dimitris Theodoropoulos + Maria Tsigara
αρχιτέκτονες: Δημήτρης Θεοδωρόπουλος + Μαρία Τσιγάρα
realized project/υλοποιημένο έργο
