The two parts of the house are joint by a semi open space between them. A wooden platform is ‘swinging’ giving a continuation to the semi open space into the landscape. The cement construction is left visible as the stone walls unwrap from the two stories stone volume -reference to the local old buildings- to the more open lower volume that reveals a complexity of materials and stories.

The house is divided in three sections of spaces, the ground level (kitchen, living room), the first floor (master bedroom, bathroom) and the individual space for the children/guests.

The two ground floor spaces keep a transparency to the semi open space, which becomes a main living space during the summer, due to the north wind coming from the mountains. The wooden floor of the space extends to a platform over a steep landscape to the south. The kitchen space is created under the stairs in a way that it opens up to the semi open space forming a double function of the kitchen counter. (indoor-outdoor)

The guest room is a complex of three wooden ‘nests’ with beds, where six people are able to sleep. The beds facing the south are designed as wooden boxes that pop out of the concrete frames.

♦

Βρίσκεται σε κτήμα με λίγες ελιές και χαρουπιές στους λόφους πάνω από τον Άγιο Νικόλαο Εξω Μάνης, και είναι σπίτι διακοπών για μια οικογένεια τεσσάρων ατόμων και τους φίλους της.Η αρχική μελέτη και η εκκίνηση της κατασκευής σταμάτησε για χρόνια στη φάση του σκελετού από μπετόν, αφήνοντας ένα ημιτελές γιαπί στην εξοχή.Το 2006 ζητήθηκε η ανασχεδίαση και η αποπεράτωση της κατασκευής. Στην αρχική ιδέα περιλαμβάνεται ήδη η διανομή των χώρων σε τρεις ενότητες, ισόγειο με τα καθημερινά (κουζίνα-καθιστικό), όροφος με τα ιδιωτικά των γονιών (ύπνος-μπάνιο), ξεχωριστό αυτόνομο ισόγειο με χώρο για τα παιδιά/φίλους. Τα δύο ισόγεια ενώνονται με έναν ημιυπαίθριο διαμπερή χώρο που δροσίζεται από το βορεινό ρεύμα των βουνών. Ο χώρος αυτός έχει ξύλινο δάπεδο το οποίο επεκτείνεται σε μια εξέδρα που προβάλει έξω από το κτήριο και πάνω από την απότομη κλίση προς τον νότο και τη θέα.Οι δύο ισόγειοι χώροι είναι τελείως διάφανοι προς τον ενδιάμεσο τους ημιυπαίθριο τονίζοντας την ενότητα των τμημάτων του σπιτιού. Η σκάλα που βρίσκεται στην πλευρά του καθιστικού προς τον ημιυπαίθριο μετατρέπεται από ιδιαιτερότητα, που κληροδοτεί το γιαπί, σε λύση, αποκτώντας κεντρική θέση με την επεξεργασία της επιφάνειάς της (χτυπημένο μπετόν) και συνδυαζόμενη με έναν αμφιπρόσωπο πάγκο κουζίνας, που λειτουργεί προς τις δύο κατευθύνσεις, μέσα ή έξω, προς το εσωτερικό ή το ημιυπαίθριο καθιστικό. Ο χώρος των παιδιών λειτουργεί σαν σύμπλεγμα τριών ξύλινων γωνιών με κρεβάτια, που πλέουν σε έναν  μεγάλο ενιαίο γκρί χώρο στο ενδιάμεσο τους. Μια περιστρεφόμενη πολυ-πόρτα μοιράζει την πλήρη ανοιχτότητα του ενδιάμεσου σε ξεχωριστά τμήματα ή σε τελείως κλειστά. Τα δυο κρεβάτια προς το νότο είναι πραγματικά κουτιά-κουπέ στο εσωτερικό που εξωτερικά προβάλλουν από τον σκελετό του κτηρίου. Ο πέτρινος τοίχος ντύνει το σκελετό του γιαπιού περιμετρικά. Αφήνει τρύπες ή μεγάλα ανοίγματα βασισμένα σε μια λεπτομερή κίνηση του σημείου θέασης από το εσωτερικό προς το τοπίο. Αποκαλύπτει το σκελετό τμηματικά διατηρώντας την εικόνα του ως γιαπιού. Απομακρύνεται απ’ αυτόν δημιουργώντας ιδιωτικούς χώρους όπως η ανατολική αυλή των παιδιών.Το αφημένο γιαπί απ’ όπου ξεκινάει αυτή η σύνθεση, έγινε προσπάθεια τελικά να ξεφυτρώνει όσο το δυνατόν λιγότερο από το βράχο γύρω του, με αναλογίες παλιού πέτρινου κτίσματος από μακριά και κάτω και με σταδιακό ξεφλούδισμα του πέτρινου ντύματος του όπως ανεβαίνει και το πλησιάζει ο δρόμος, αποκαλύπτοντας τα τμήματα, τα υλικά και την ιστορία του.Η κατασκευή έγινε με αυτεπιστασία των αρχιτεκτόνων, και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2010.

architects:  Sofia Dona   +   Dimitris Theodoropoulos

αρχιτέκτονες: Σοφία Ντώνα   +  Δημήτρης Θεοδωρόπουλος

honorable mention | architecture prizes 2010 | young architects

έπαινος | βραβεία αρχιτεκτονικής 2010 | νέοι αρχιτέκτονες

realized project/υλοποιημένο έργο